Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής

Ελληνικός Πολιτιστικός Ορειβατικός Σύλλογος Φυλής (Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής) Ικτίνου 3 & Προμηθέως (παράδρομος της Αττικής οδού) ΦΥΛΗ ΤΚ13344 (350μ.από την έξοδο 6 της Αττικής οδού και από τη στάση του Προαστιακού Σιδηροδρόμου) Τηλ.2102411148 Κιν.6981005747

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

31 Μαρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Πάρνηθα: Πηγές Κρύας Φυλής – Λοιμικό - πηγές Γκούρας -  Αυλώνας (διάσχιση)
Βουραϊκός ποταμός (διάσχιση)07 Απρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Βουραϊκός ποταμός (διάσχιση)
Ν.Πίνδος: Δροσοχώρι - Αυγό (2.148μ.)-Νεραΐδοχώρι (διάσχιση). Πεζοπορίες: Περτούλι - Φαράγγι Μάνας. Κορυφή Μπουντούρα (2.020μ.). Πύλη Τρικάλων. Πέτρινα γεφύρια Καμάρα και Αγ.Βησσαρίωνα.12 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Ν.Πίνδος: Δροσοχώρι - Αυγό (2.148μ.)-Νεραΐδοχώρι (διάσχιση). Πεζοπορίες: Περτούλι - Φαράγγι Μάνας. Κορυφή Μπουντούρα (2.020μ.). Πύλη Τρικάλων. Πέτρινα γεφύρια Καμάρα και Αγ.Βησσαρίωνα.
13 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Επιμορφωτικό διήμερο στελεχών αναβάσεων του Συλλόγου μας σε ξηρό και χιονισμένο πεδίο (ταχύρυθμο επιμορφωτικό διήμερο)
20 Απρ 2024
08:30AM - 01:00PM
Εθελοντικός καθαρισμός πηγών δυτ.Πάρνηθας: Ρουμάνι, Κατσιγιάννη, Καλογέρου, Γκούρα 
21 Απρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Παρνασσός: Πολύδροσος – Επτάλοφος (διάσχιση)
Σκωτία: West Highland. Πάσχα 2024 27 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Σκωτία: West Highland. Πάσχα 2024 
Ροδόπη: Θρακικά Μετέωρα (διάσχιση) ποταμός Κομψάτος. Παπίκιο όρος (1.483μ.). Πόρτο Λάγος Βιστωνίδας. Ιαματικά λουτρά Ποταμιάς ή Λαγγαδά.02 Μαϊ 2024
04:00PM - 08:00PM
Ροδόπη: Θρακικά Μετέωρα (διάσχιση) ποταμός Κομψάτος. Παπίκιο όρος (1.483μ.). Πόρτο Λάγος Βιστωνίδας. Ιαματικά λουτρά Ποταμιάς ή Λαγγαδά.
19 Μαϊ 2024
07:00AM - 06:00PM
Οίτη: Μονοπάτι Σιδηροδρομικών - Φαράγγι Ασωπού
Αχαία. Χελμός: α) Ύδατα Στυγός - Ψηλή κορφή (2.355μ.) - Νεραϊδοράχη (2.341μ.) -Χιονοδρομικό (διάσχιση) β) Πεζοπορία Σόλος – Καστράκι – βρύση Γκόλφως – Σόλος (κυκλική)02 Ιουν 2024
07:00AM - 07:00PM
Αχαία. Χελμός: α) Ύδατα Στυγός - Ψηλή κορφή (2.355μ.) - Νεραϊδοράχη (2.341μ.) -Χιονοδρομικό (διάσχιση) β) Πεζοπορία Σόλος – Καστράκι – βρύση Γκόλφως – Σόλος (κυκλική)
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, η ανέγγιχτη ομορφιά. 01 Αυγ 2024
08:00AM - 05:00PM
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, η ανέγγιχτη ομορφιά. 
01 Αυγ 2024
08:00AM - 05:00PM
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, ανάβαση στην κορυφή RAZDELNAYA (6 148μ).

ΣΧΟΛΕΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ: Γ.Βουτυρόπουλος, Δ.Δασκαλάκης, Τ.Μουτάφης

Η σχολή αναρρίχησης αρχαρίων του Ε.Π.Ο.Σ. ΦΥΛΗΣ προσφέρει μια συγκροτημένη εισαγωγική γνώση και εμπειρία στη δραστηριότητα της αναρρίχησης συνδυάζοντας την εκπαίδευση στον βράχο.Στη σχολή αναρρίχησης αρχαρίων μπορεί να συμμετέχει όποια/ος έχει κλείσει το 18ο έτος της ηλικίας του και δεν απαιτείται προηγούμενη σχετική εμπειρία παρά μόνο λίγη διάθεση για περιπέτεια και αγάπη για τη φύση.ΣΧΟΛΗ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ ΜΕΣΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΑΠΡ ΜΑΙΟΣ 2024 a0f50

Το ορειβατικό σκι είναι ένα σπορ που απευθύνεται σε ορειβάτες αλλά και σε χιονοδρόμους.Στους χιονοδρόμους, η γνώση τεχνικών ορειβατικού σκι θα δώσει τη ασφαλή δυνατότητα και τις τεχνικές για να κινηθούν και εκτός πιστών ενός οργανωμένου χιονοδρομικού κέντρου, ενώ στους ορειβάτες θα δώσει τη δυνατότητα να απολαύσουν και να προσεγγίσουν με ασφάλεια και ταχύτητα ορεινούς όγκους.1 6248e

ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ-ΦΛΕΓΚΑ-ΤΣΟΥΜΑ ΜΠΑΡΜΠΑ

30-5 εως1-6-2015

Η χώρα μας, παρ’ ότι είναι πολύ μικρή… σε έκταση, έχει τόσες ομορφιές!...που θα χρειάζονταν πολλές ζωές για να μπορέσει κάποιος να την «αλωνίσει»… απ’ άκρη σ’ άκρη και να θαυμάσει τα βουνά της τα ποτάμια της, τις λίμνες της, τα αναρίθμητα νησιά της, τις ατέλειωτες και πανέμορφες παραλίες της, τα μνημεία της Φύσης και τα λαμπρά μνημεία που μας άφησαν κληρονομιά οι αρχαίοι πρόγονοί μας, που πριν τρείς χιλιετίες, ανέπτυξαν έναν πολιτισμό υψηλού επιπέδου, που λάμπει σαν φάρος, σ’ όλη την οικουμένη και προκαλεί δέος και θαυμασμό…

Σ’ ένα απ’ τα μνημεία της Φύσης, της χώρας μας, αυτό της «Βάλια Κάλντας», και την ευρύτερη περιοχή της, βρεθήκαμε με τον ΕΠΟΣ-ΦΥΛΗΣ, το τελευταίο τριήμερο του Μαίου του 2015 για αναβάσεις σε παρακείμενες κορυφές.

Αρχηγοί μας, ο Στέλιος Ντζιαφέρης και η Πόπη Δηλαβεράκη.

Οι δραστηριότητες είχαν αφετηρία το  πανέμορφο Μέτσοβο, παραδοσιακό πετρόχτιστο, χωριό, αριστούργημα της ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής, κτισμένο σε απότομη πλαγιά κοιλάδας, που την διασχίζει ο Άραχθος ποταμός, στις απαρχές του.

Το Μέτσοβο οφείλει την αναγέννησή του και την μεγάλη οικονομική του άνθηση… σε δυο ανθρώπους… τον βαρόνο Μιχαήλ Τοσίτσα, που έδωσε τα λεφτά και τον Ευάγγελο  Αβέρωφ, που δεν τα οικειοποιήθηκε… όπως θα μπορούσε να το κάνει κάλλιστα… αφού τον είχε υιοθετήσει νόμιμα, αλλά τα διέθεσε ορθώς, αξιοποιώντας όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους του τόπου, ήτοι την κτηνοτροφία, τυροκομία, υφαντική, ξυλογλυπτική, το χιονοδρομικό Κέντρο και άλλα πολλά…  Έτσι το Μέτσοβο έγινε ένα πρότυπο χωριό οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης… ένα ζηλευτό χωριό.

Ας είναι  αναπαυμένοι  εκεί ψηλά… και μακάρι να βρίσκονταν και άλλοι άνδρες αυτού του μεγέθους… και σε άλλα χωριά της χώρας μας…    

Η διανυκτέρευση έγινε σε δωμάτια στο Μέτσοβο και με σκηνές στον Προφ. Ηλία, που βρίσκεται στο οροπέδιο «Πολιτσές» και κοντά στο σαλέ του χιονοδρομικού κέντρου.

Και αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια, πήραμε  «το μονοπάτι  των αλόγων», από τη θέση Καθρέπτης (1.200μ.) του Μετσόβου, που μας έβγαλε στον Προφ. Ηλία στις «Πολιτσές», στα μετσοβίτικα λιβάδια …

Και μόλις αρχίσαμε να περπατάμε… ένα όμορφο άλογο που έβοσκε ήρεμο… στο λιβάδι… μάλλον ενοχλήθηκε από την παρουσία μας… Είδε απ’ το πουθενά το καημένο,  ένα τσούρμο, περί τους 54 «εισβολείς»… στο ζωτικό χώρο του… και άρχισε να αμύνεται… κάνοντας επιθέσεις… που μας ξάφνιασαν… Σήκωνε τα μπροστινά του πόδια και χλιμίντριζε άγρια… λες και ήταν στη μάχη… Στην αρχή νομίζαμε ότι μας έκανε «χαρούλες»… που μας είδε… οι άσχετοι…

Εν συνεχεία διασχίσαμε  το ομώνυμο οροπέδιο, το πανέμορφο δάσος οξιάς Σιώποτου, την γυμνή κορυφογραμμή Σπανούρα  Πόγκα και φτάσαμε στην κορφή Τσούμα Μπάρμπα(1.502μ), στην χερσόνησο που φτάνει στο μέσον της τεχνητής λίμνης των πηγών Αώου.

Τι ομορφιά!..Η πιο δαντελωτή τεχνητή λίμνη στη χώρα μας, με τα δασωμένα νησάκια της…  και τα δασωμένα τριγύρω βουνά, είναι μια μαγεία…

Και το οροπέδιο γεμάτο ζωή… πουθενά αλλού στη χώρα, δεν είδα τόσα κοπάδια προβάτων και αγελάδων να βόσκουν σε χλοερά και ειδυλλιακά  λιβάδια, όπως εδώ στις Πολιτσές… Θύμιζε αλπικά ευρωπαϊκά λιβάδια…

Κάνοντας σχεδόν μια κυκλική πορεία, διάρκειας περίπου 3.30 ωρών, επιστρέψαμε πάλι στον Προφ. Ηλία, στο σαλέ του χιονοδρομικού, όπου είχαμε κανονίσει να φάμε όλοι μαζί…

Το όλοι μαζί… τελικά μας βγήκε «ξινό»… καθώς το φαγητό… δεν τρώγονταν και οι περισσότεροι… ξαναφάγαμε το βράδυ στο Μέτσοβο… Ήταν τρείς άνθρωποι μόνο, δεν πρόλαβαν μέσα σε τρείς ώρες να ετοιμάσουν φαγητό για τόσο κόσμο και δεν ευχαριστηθήκαμε καθόλου…

Και όσο σκεφτόμασταν ότι στο Μέτσοβο υπάρχουν τόσες ταβέρνες με εξαιρετικά φαγητά, σουβλιστά αρνιά και χειροποίητες πίτες όλων των ειδών… τυρόπιτες, σπανακόπιτες, πρασόπιτες κλπ… δεν μας «κατέβαιναν»… τα κρύα χοιρινά σουβλάκια, που μας σέρβιραν. Μόνο τις μπίρες φχαριστηθήκαμε…

Την επόμενη μέρα, ξανά στις «Πολιτσές» με το λεωφορείο, αλλά τώρα στα βόρεια των λιμνών του Αώου, απ’ όπου πήραμε το μονοπάτι που πορεύεται κατά μήκος της αριστερής όχθης  του ρέματος «Μεγγούλη», για ανάβαση στην Φλέγκα(2.157μ).

Η Φλέγκα είναι η υψηλότερη κορφή της οροσειράς του Μαυροβουνίου, που αποτελεί το νότιο όριο του Εθνικού δρυμού «Βάλια Κάλντα».  Άλλες ψηλές κορφές αυτής, είναι τα Αυτιά, τα Τρία Σύνορα, του Καπετάν Κλειδή, η Σαλατούρα και το Δίκορφο.

Το μονοπάτι διασχίζει πανέμορφα δάση πεύκου και έλατου και η πρώτη στάση έγινε, στο  ανακαινισμένο καταφύγιο του Μετσόβου, σε περίοπτη θέση. Συνεχίσαμε την ανηφορική μας πορεία, ακολουθώντας την σήμανση Ρ1, δίπλα απ’ την πηγή Πάδε λα Λάκλου, που βγάζει στο ομώνυμο οροπέδιο.

Εδώ, στα χλοερά λιβάδια, έβοσκε «τρισευτυχισμένο»… κοπάδι αλόγων, που το φύλαγαν ποιμενικοί σκύλοι, που τα «βγάζουν»… πέρα με τις αρκούδες… Επίσης εδώ υπάρχει και ένα μικρό σπιτάκι.

Σημειωτέον ότι το Μαυροβούνι είναι απ’ τα σημαντικότερα καταφύγια για την καφέ αρκούδα, πράγμα που πιστοποιείται απ’ τα πολλά τοπωνύμια με το όνομά της…, όπως  «Αυχένας αρκούδας», «Αρκουδόλακκος», «Ούρσα Πάντε» κλπ. Σήμερα στην περιοχή αυτή ζουν 90 με 100 αρκούδες.

 Με κατεύθυνση δυτικά, το μονοπάτι ακολουθεί την κορυφογραμμή στη ράχη του Καπετάν Κλειδή, μέχρι την απότομη και βραχώδη κορφή της Φλέγγας.  

Από εδώ έχεις υπέροχη πανοραμική θέα στις λίμνες του Αώου και στον εθνικό δρυμό της «Βάλια Κάλντα», με τα απέραντα δάση και τις κορυφογραμμές τριγύρω. Ήτοι το Αυγό, την Βασιλίτσα, τον Σμόλικα, την Τραπεζίτσα, τον Γράμμο, το Μιτσικέλι, το Περιστέρι, τα Τζουμέρκα  κ. α

Το κύριο χαρακτηριστικό της κορυφογραμμής του Μαυροβουνίου, είναι η ύπαρξη πολλών τεράστιων ρομπόλων, πολλά απ’ τα οποία έχουν κεραυνοβοληθεί… καθώς στην περιοχή πέφτουν πολλοί κεραυνοί…

 Γι’ αυτό κατά την πορεία μας, είδαμε πάρα πολλά κατά γης πεσμένα και κάποια ακόμα «πεισματικά»… να στέκουν όρθια, «ασημένια κουφάρια», σκελετοί… απ’ τα τεράστια ρόμπολα, ασπρισμένοι απ’ τα χρόνια…, τις βροχές και τα χιόνια, σε απίθανα σχήματα… Σουρεαλιστικά γλυπτά… στο  φυσικό τους  περιβάλλον!…

Βέβαια, τα περισσότερα «πληγέντα»… ρόμπολα, είναι απ’ τους βομβαρδισμούς, στην περιοχή, κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, καθώς όλα τα βουνά της εν λόγω περιοχής, ήτοι Μαυροβούνι, Αυγό, Βασιλίτσα και Σμόλικας, ήταν «ανταρτοκρατούμενα»… και πολύ καλά οχυρωμένα, με αμπριά και πολυβολεία, τα οποία είναι ορατά… και στις μέρες μας…

 Έχουν περάσει 70 χρόνια απ’ τον εμφύλιο πόλεμο και στην «ραχοκοκαλιά» του Μαυροβουνίου, προς την Μηλιά Μετσόβου, τα αμπριά… είναι ακόμα  σε καλή κατάσταση… και οι πλαγιές του… είναι κατάσπαρτες… με σκελετούς… απ’ τα καμένα  ρόμπολα, που «μαρτυρούν»… το «μακελειό»… που έγινε  στην περιοχή, στον πόλεμο αυτόν… και το πόσο ανθεκτικό ξύλο είναι το ρόμπολο…   

Και οι φωτογραφικές μηχανές «πήραν φωτιά»… απαθανατίζοντας αυτά τα καταπληκτικά γλυπτά της Φύσης… καθώς και τα λουλούδια, που βλέπαμε στην πορεία μας… τους κρόκους, τουλίπες, κίτρινους κρίνους, νάρκισσους, βιόλες, ορχιδέες, καμπανούλες κ. α 

Εν συνεχεία κατηφορίσαμε προς τις πανέμορφες δίδυμες… αλπικές λίμνες της Φλέγγας.

 Εδώ ο τόπος είναι μαγευτικός!... Παντού αναβλύζουν νερά, που σχηματίζουν ρυάκια, τα οποία τροφοδοτούν την πρώτη λίμνη στα 1960μ, η οποία στην συνέχεια τροφοδοτεί την δεύτερη στα 1940μ.

Στις λίμνες υπάρχουν βατράχια και αλπικοί τρίτωνες.

Ως εδώ όλα έβαιναν καλώς… Στις λίμνες κάναμε μια βαρβάτη… στάση… Ξεκουραστήκαμε λιγάκι, άδειασαν και τα σακίδια απ’ τις προμήθειες και πήραμε το διεθνές  μονοπάτι  Ρ6 για κατάβαση στο Αρκουδόρεμα. 

Το μονοπάτι αυτό, στο μεγαλύτερο μέρος του συνέπιπτε με το ρέμα, που ξεκινούσε απ’ την δεύτερη λίμνη και «κατηφόριζε» και αυτό για να συναντήσει… στο βάθος…   το Αρκουδόρεμα. Και ως εκ τούτου ήταν πολύ επικίνδυνο λόγω ολισθηρότητας…

Είχαμε ήδη προχωρήσει  αρκετά… Ήμασταν μέσα στο πανέμορφο δάσος με τα πανύψηλα, ολόϊσια σαν λαμπάδες… «μαυρόπευκα», χαρακτηριστικό… της περιοχής, ανακατωμένα με οξιές, όταν ακούσαμε ότι  αρκετά… πίσω μας κάποιος γλίστρησε  και χτύπησε άσχημα στον αστράγαλο… Ήταν ο Δημήτρης…

 Έτρεξαν οι αρχηγοί και του πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες, και ειδοποίησαν όχημα να έλθει να τον παραλάβει απ’ το πλησιέστερο δυνατόν σημείο… Όπερ και εγένετο… Βέβαια μέχρι να φτάσουν στο συγκεκριμένο σημείο… είδαν και έπαθαν… όλοι τους… παθών… και συνοδοί…

 Κάποια στιγμή έφτασαν στα Γιάννενα, στο νοσοκομείο… όπου διαπιστώθηκε ότι είχε κάταγμα, αστραγάλων.   Μικρό το κακό!... Θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερο… Δόξα Σοι  ο Θεός!..

Χειρουργήθηκε και όλα πήγαν καλά… Μόνο που στεναχωρήθηκε… ο καημένος… γιατί ήθελε πολύ… να πάει στις Άλπεις το καλοκαίρι… Και  φυσικά… αυτό,  αναβλήθηκε επ’ αόριστον… Δεν πειράζει… Δημητράκη… μιαν άλλη φορά!.. Εσύ να είσαι καλά…

Οι υπόλοιποι συνεχίσαμε την κατάβασή μας στο Αρκουδόρεμα, όπου φτάσαμε περιχαρείς… γιατί ακόμα δεν ξέραμε τι μας περίμενε…

Το ποτάμι είχε αρκετό νερό  και έπρεπε να βγάλουμε παπούτσια- κάλτσες για να το περάσουμε… Την πρώτη φορά το διασκεδάσαμε… το ίδιο και την δεύτερη… την τρίτη… την τέταρτη… κλπ…  κλπ…

Μέχρι να φτάσουμε στα «Σμιξώματα»… εκεί που συναντιέται το Αρκουδόρεμα με τον Αώο, είχαμε μπαινοβγεί στο ποτάμι,  εφτά φορές… θαρρώ…. Δεν είμαι σίγουρη… απολύτως… Άλλος έλεγε έξι, άλλος εφτά… χάσαμε και το λογαριασμό…

 Είχαν ήδη μουσκευτεί ολονών κάλτσες και μπότες… Πόσο να αντέξουν… και αυτές… Και πέντε πετσέτες να είχαμε μαζί μας  θα είχαν μουσκέψει…

 Εν τω μεταξύ είχε νυχτώσει και την διαδρομή απ’ τα «Σμιξώμτα»  και μέχρι την έξοδό μας κοντά στην Βωβούσα, την κάναμε με φακούς, πράγμα πολύ επικίνδυνο καθώς το μονοπάτι ήταν στο μεγαλύτερο μέρος στο χείλος γκρεμού…

Τέλος πάντων κάποια στιγμή φτάσαμε… και στο τελευταίο πέρασμα, του ποταμού… που ήταν και το δυσκολότερο, καθώς το ποτάμι τώρα είχε περισσότερο νερό  και η απέναντι όχθη που θα βγαίναμε ήταν απότομη  και γλιστερή… Όλα τα κακά της μοίρας μας!..  δηλαδή… Πολλοί πέρασαν το ποτάμι όπως ήταν, με τις μπότες…  Να φυλάξουν… τα μουσκεμένα… δεν είχε και νόημα…

 Εδώ λίγο έλειψε… να μου πέσει η μια μπότα στο ποτάμι, καθώς  προσπαθώντας να ανεβώ, γλίστρησα… Κάποιος με βοήθησε και ανέβηκα… δεν θυμάμαι ποιος ήταν…

Πριν από μένα, μιας κοπελιάς, έπεσε στο ποτάμι το παγούρι της… «πεσκέσι» στον Ποσειδώνα… Ούτε γύρισε να κοιτάξει!... Ήταν τόση η ταλαιπωρία… και η κούραση, που έλεγες να τελειώσει πια… αυτό το μαρτύριο… με όποιο κόστος…  

Είχαν έρθει κάποιοι απ’ την Βωβούσα και μας βοήθησαν… να’ ναι καλά οι άνθρωποι… Έβαλαν και ένα σκοινί  στο επικίνδυνο σημείο της ανάβασης που ήταν εκτεθειμένο και βγήκαμε όλοι σώοι και αβλαβείς… πλην όμως βρεγμένοι ως το κόκκαλο…

 Βγήκαμε επιτέλους όλοι στο πλάτωμα, όπου υποτίθετο ότι θα κατασκηνώναμε… Αλλάξαμε  και περιμέναμε υπομονετικά… τα αγροτικά, που μας μετέφεραν στο καταφύγιο της Βωβούσας…

 Εδώ «οι ποδηλάτες»… καμιά πενηνταριά… όσοι ήμασταν και εμείς… μέσα στην θαλπωρή… έτρωγαν, έπιναν και διασκέδαζαν, υπό τους ήχους… ζωντανής ορχήστρας παρακαλώ!... Οποία αντίθεσις!... Αυτά έχει η ζωή!...

Και εμείς σαν φτωχοί συγγενείς… καθίσαμε σε μιαν άκρη και φάγαμε το παγωμένο… «μενού» μας… σε πακετάκι… όπως θα ερχόταν, ζεστό βέβαια…, πριν κάμποσες ώρες,  στην έξοχή… όπου θα κατασκηνώναμε… εάν  όλα πήγαιναν καλά…

 Αλλά άλλα η «Φυλή» και  ο καθένας μας «βούλεται»… και άλλα ο Θεός «κελεύει»… και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει με τίποτα…  Τέλος πάντων όμως… Τέλος καλό… όλα καλά…

Και αφού αποφάγαμε, ήπιαμε και τα κρασάκια μας, ζεστάθηκε και το κοκαλάκι μας… ήρθαμε επιτέλους στα «ίσια»… μας… Αυτά  θέλει ο άνθρωπος για να χαλαρώσει... θαλπωρή, φαγάκι, κρασάκι, παρεούλα και καλή μουσική…

 Εν τω μεταξύ, η τριμελής νεανική  ορχήστρα, έπαιζε εκείνη την στιγμή, ένα απ’ τα  ωραιότερα ζεϊμπέκικα του Βαμβακάρη, «τα ματόκλαδά σου λάμπουν» και ως δια «μαγείας»… έκαναν «φτερά»… οι ταλαιπωρίες και τα «βάσανα»… της μέρας  και  αισθάνθηκα  την επιθυμία να χορέψω… Γυρίζω και λέω στον φίλο μου τον  Ανδρέα… που καθόταν παραδίπλα μου… «Ανδρέα, τι λές… θα χορέψουμε… την «Γιωργίτσα»…(είναι το αγαπημένο μας τραγούδι)…

Τι ήταν να το πω!...Τ’ άκουσε  η κ. Μαρία, που καθόταν από πίσω μου… και με «κατσάδιασε»… άγρια και με το δίκιο της…

«Καλέ τρελάθηκες!... τι χορούς ονειρεύεσαι… Είμαστε στο έλεος του Θεού, «ξεθεωμένοι» απ’ την κούραση, δεν ξέρουμε ακόμα που θα κοιμηθούμε και σύ  θα σύρεις το χορό!... Ήμαρτον!...»

Με προσγείωσε… ανώμαλα η Μαρία και αντί για την πίστα… πήγα στον ιδιοκτήτη του ξενώνα και ρώτησα για δωμάτια και μας εξυπηρέτησε αμέσως ο άνθρωπος…  

Έτσι οι περισσότεροι μείναμε σε  δωμάτια στην Βωβούσα. Καμιά δεκαριά, μια παρέα, μείναμε σ’ ένα δυόροφο πέτρινο, ανακαινισμένο σπίτι με θέρμανση και μπάνιο, όπου κοιμηθήκαμε σαν άρχοντες…

Η επόμενη μέρα ήταν χαρά Θεού!... μια ηλιόλουστη μέρα!... Σηκωθήκαμε με το ραχάτι μας…  Διασχίσαμε το πανέμορφο πετρόχτιστο γεφύρι του χωριού, όπου συναντήσαμε ηλικιωμένο κύριο, πατέρα μιας φίλης, συνορειβάτισσάς μας και πιάσαμε την κουβέντα…

Και στην όμορφη πλατεία του χωριού, στο «Λα Πούντι», φάγαμε ένα πλούσιο πρωϊνό… με τοπικά προϊόντα… τυριά, αυγά, ντομάτες κλπ… κλπ… με φόντο το υπέροχο γεφύρι και την όμορφη, πέτρινη εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, το μόνο κτίσμα που έμεινε άθικτο κατά την «επέλαση»… των γερμανών…

Η Βωβούσα είναι  απ’ τα ωραιότερα χωριά του λεγόμενου  «Βλαχοζάγορου»… δηλαδή τα χωριά αυτά είναι βλαχόφωνα, όπως το Βρυσοχώρι, το Τσεπέλοβο κ.α. 

 Είναι κτισμένη στις όχθες του  Αώου ποταμού, που διασχίζει δασωμένη κοιλάδα και που παλιότερα λέγονταν και «Βοϊούσας»… (πολύβουος)… απ’ όπου πήρε  και το όνομά της… Το βλάχικο όνομά της είναι «Μπαϊεάσα»…

 Σήμερα έχει 80 κατοίκους, που οι περισσότεροι ασχολούνται με την υλοτομία και κάποιοι με τον τουρισμό… με καταλύματα, ταβέρνες και καφέ.

Εάν δεν έχετε ακόμα επισκεφτεί την Βωβούσα… και την Βάλια Κάλντα μην λησμονήσετε να το κάνετε κάποτε στην ζωή σας… Αξίζει τον κόπο…

Και αν ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας τα «λεξοτανίλ»… μην στενοχωριέστε… καθόλου… Δεν υπάρχει καλύτερο «νανούρισμα»… από την βουή του Αώου που κατεβαίνει ορμητικός απ’ την Βάλια Κάλντα…